Δημόσιο: Θύτης και Θύμα του μέλλοντος μας

Φυσικά δεν φαντασιώνομαι ότι διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ δεν είχαν διαγνώσει νωρίτερα τις παθογένειες που μας κατατρέχουν ως άλλες Ερινύες αφού εμείς τις γεννήσαμε και τροφοδοτήσαμε για τόσον καιρό, απλά μέχρι τώρα συγκρατούνταν μάλλον από ένα ιδιότυπο savoir vivre, του "αφού δεν δημιουργούν μέγα πρόβλημα, ας τους αφήσουμε στα του οίκου τους" και τώρα που ο οίκος έγινε ανοχής και μάλιστα multinational, ήταν καιρός να βγουν και τα άπλυτα στη φόρα...

Γιατί η δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα είναι θύτης.

Θύτης της παραγωγικότητας, της αποτελεσματικότητας, της προσαρμοστικότητας, της ευελιξίας, της προόδου, της φαντασίας της ίδιας.

Αλλά είναι και θύμα.

Θύμα των φορέων της εκάστοτε εξουσίας που την χρησιμοποιούσαν και μάλλον εξακολουθούν να την χρησιμοποιούν ως όχημα εκπλήρωσης προεκλογικών πελατειακών υποσχέσεων, ως πεδίο άγονων πειραματισμών χωρίς σχεδιασμό, όραμα, στόχο, ως πειθήνιο όργανο άσκησης και εκτέλεσης πολιτικής το οποίο από τη μια "διασφαλίστηκε" με τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων στερώντας από την ίδια την κοινωνία τη δυνατότητα ελέγχου και κρίσης και από την άλλη ευνουχίζεται ανά τετραετία ή και συχνότερα με τις αλλαγές προσώπων σε επιτελικές θέσεις με μόνο σκοπό την τοποθέτηση ουχί αρίστων αλλά αρεστών που μέχρι να πάρουν μυρωδιά τι γίνεται (όταν προτίθενται για κάτι τέτοιο) βρίσκονται ήδη υπό μετακίνηση γι' αλλού...

Και δικό μας θύμα, μην τινάζουμε την ουρά για να βγούμε απ' έξω απ΄την αμμολεκάνη...

Θύμα όλων ημών που προσπαθούσαμε να ενταχθούμε στο δυναμικό της έχοντες ή όχι τα προσόντα, που προσπαθήσαμε να "κάνουμε τη δουλειά μας" ασχέτως εάν γινόταν νόμιμα και νομότυπα ή όχι, που, όσοι είναι τουλάχιστον, όντας μέσα στο δυναμικό της δυναμιτίζουν κάθε προσπάθεια να αλλάξει κάτι με τον φόβο απώλειας των κεκτημένων...

Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τώρα οι παντός είδους εταίροι μας και μας πήραν χαμπάρι, ενώ εμείς εξακολουθούμε να τους νομίζουμε κουτόφραγκους, και μάλλον θα κάνουν ό,τι μπορούν για να απαλλαγούν από το βαρίδι της παρουσίας μας...

πηγή

πηγή 

Δομικές αδυναμίες και ενδημικές ανικανότητες καταλογίζει στην ελληνική κυβέρνηση και στη δημόσια διοίκηση ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και την Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), σε μια προσπάθειά του να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο η χώρα δυσκολεύεται τόσο πολύ να προωθήσει τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις», που θεωρούνται απαραίτητες για να συγχρονίσει το βήμα της με τις άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες και κοινωνίες. Οι εκτιμήσεις του διεθνούς Οργανισμού δεν αφορούν βεβαίως την παρούσα κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο, αλλά τις μονοκομματικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων.

«Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν κεντρικές βάσεις δεδομένων στοιχείων, αλλά και όταν με κάποιον τρόπο κάποια δεδομένα είναι διαθέσιμα, δεν υπάρχει η δυνατότητα να γίνει επεξεργασία των πληροφοριών που προκύπτουν από τα δεδομένα αυτά», σημειώνει η γερμανική εφημερίδα Die Welt, επικαλούμενη δηλώσεις της επικεφαλής του Τομέα Αποτίμησης Κυβερνήσεων του ΟΟΣΑ Κάρολιν Βάρλεϊ.

Η αξιωματούχος του ΟΟΣΑ φέρεται να υποστηρίζει ότι οι κεντρικές κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν έχουν ούτε την ικανότητα ούτε τη γνώση για να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα εκτεταμένων μεταρρυθμίσεων. «Τα 14 ελληνικά υπουργεία της ελληνικής κυβέρνησης στερούνται βάσεων δεδομένων, γνώσης για να επεξεργαστούν τα δεδομένα αυτά, οργάνωσης για να εκμεταλλευθούν τα ευρήματα από την επεξεργασία των δεδομένων, ενώ στερούνται και από την απαραίτητη μεταξύ τους συνεργασία», φέρεται να εκτιμά η υπεύθυνη του Οργανισμού.

Επικαλούμενη μελέτη που διενήργησε ο ΟΟΣΑ στην Αθήνα, η Die Welt αναφέρει ότι στα ελληνικά υπουργεία υπάρχει έλλειψη συστημάτων καταγραφής και επεξεργασίας δεδομένων και συστημάτων αρχειοθέτησης.

«Ο έλληνας υπουργός συναντά τα ανώτατα στελέχη του υπουργείου του μόνο δύο φορές ετησίως, ενώ στη Βρετανία ή στη Γαλλία ανάλογες συναντήσεις λαμβάνουν χώρα κάθε εβδομάδα... Επίσης τα υψηλόβαθμα στελέχη έχουν ελάχιστες επαφές με τους συναδέλφους τους σε άλλες υπηρεσίες του υπουργείου ή ακόμη και με στελέχη που εργάζονται στο ίδιο γραφείο μ' αυτά», αναφέρει συγκεκριμένα η έκθεση.

Η Κάρολιν Βάρλεϊ υποστηρίζει εν κατακλείδι ότι «η ελληνική διοίκηση δεν παράγει έργο και εξ αιτίας της αδυναμίας της αυτής να παράξει έργο δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να προωθήσει διαρθρωτικές αλλαγές». Οπως αναφέρει στη γερμανική εφημερίδα, «η Κεντρική Διοίκηση δεν διαθέτει τα πρακτικά εργαλεία, την κουλτούρα και την ικανότητα να σχεδιάσει, να εκτελέσει και να ελέγξει την εφαρμογή παραγωγικών πολιτικών».