Έλεγαν παλιά ότι όλοι οι μεγάλοι θηρευτές, είναι όχι μονο δικαιολογημένοι στο κυνήγι τους καθώς κυνηγούν μόνο για να τραφούν και όχι για διασκέδαση αλλά και πλήρως ενταγμένοι στην διαδικασία της αέναης ζωής της φύσης καθώς πετυχαίνουν και θανατώνουν τα πιο γέρικα, αδυναμα και ασθενικά ζώα, δίνοντας τη δυνατότητα της φυσικής επιλογής και στα θύματα τους για να διαιωνίσουν το είδος τους μεσα από τα πιο υγιή και ρωμαλέα μέλη τους.
Ο άνθρωπος, από τη στιγμή που ήλεγξε το περιβάλλον του αρκετά ώστε να εξασφαλίζει ικανή ποσότητα τροφής όχι μόνο για την επιβίωση αλλά και για την ευχαρίστηση του, δείχνει να έχασε το μέτρο της ορθής διαχείρισης της τροφής αυτής, ωσαν να πρόκειται για ένα ανεξάντλητο πόρο ο οποίος θα μπορεί να συντηρεί τα όποια πιθανά νούμερα πληθυσμών, με τις όποιες διατροφικές τους συνήθειες.
Είναι όμως έτσι?
Όχι. Εννοείται πως όχι.
Χωρίς να μπούμε σε νούμερα, στατιστικές, ποσοστά και γραφήματα, ξέρουμε ήδη ότι ο ανεπτυγμένος κόσμος απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των παραγώμενων τροφίμων ή καλύτερα δεν το απορροφά καθώς ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής αγροτικών προϊόντων ή κατεργασμένων τροφών δεν φτάνει ποτέ στον καταναλωτή και καταστρέφεται ή απλά πετάγεται.
Στον αντίποδα, ο αναπτυσσόμενος ή ο τρίτος κόσμος μαστίζεται από έλλειψη τροφίμων, κακή διαχείριση των πόρων των περιοχών, εκτοπισμό των τοπικών ποικιλιών σπόρων από βιομηχανοποιημένους ή και γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς ελέω συμφερόντων των μεγάλων εταιρειών.
Κάπου εκεί μπαίνει και το ζήτημα της άκρατης κατανάλωσης κρέατος. Κρεατος που παράγεται πλέον σε συνθήκες εκβιομηχάνισης της εκτροφής των ζώων, εργοστασιακής σφαγής και διαχείρισης των προϊόντων που είναι μέρη ζωντανών οργανισμών με τους οποίους έχουμε κοινό DNA σε πολύ μεγάλο ποσοστό...
Πλέον φυσικά του γεγονότος ότι οι πόροι που δεσμεύονται για την παραγωγή ζωοτροφών αφαιρούνται από την παραγωγή γεωργικών προϊόντων για όσους πραγματικά τα χρειάζονται, ενώ οι εκπομπές μεθανίου των μονάδων εκτροφής ζώων στην Ευρώπη αποτελούν το ⅓ περίπου των συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, πολύ δεν είναι?
Μας είναι όλα αυτά απαραίτητα?
Χρειαζόμαστε να τρώμε κρέας 3-4 φορές την εβδομάδα, από 2-3 είδη, συν τα αλλαντικά και τα άλλα παρασκευάσματα?
Χρειαζόμαστε να αγοράζουμε συστηματικά τρόφιμα απομακρυσμένης προέλευσης, ξένα προς τον διατροφικό μας πολιτισμό επιβαρύνοντας την οικονομία και το περιβάλλον με τα κόστη και τον φόρτο της κατεργασίας-συντήρησης-μεταφοράς?
Χρειαζόμαστε ομοίως, να καταναλώνουμε τρόφιμα εκτός εποχής αντί να προσαρμόσουμε τις συνήθειες μας στις εναλλαγές των εποχών και του περιβάλλοντος ώστε να εναρμονίσουμε καλύτερα και το ίδιο μας το σώμα?
Οι πόροι που απορροφώνται για το διατροφικό πάρτυ του αναπτυγμένου κόσμου μήπως αφαιρούνται από την απλή επιβίωση των ⅔ ή καλύτερα των ¾ του υπόλοιπου?
Μήπως είναι καιρός για μια διαφορετική αντιμετώπιση της διατροφής ως ανάγκη για το ευ ζην χωρίς τις υπερβολές?
Μήπως η δική μας απλή προσαρμογή για κάποιους άλλους σημαίνει απλά επιβίωση?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου