"τα κατώτερα μάτια, που δανείζονται τη συμπεριφορά τους από τον ανώτερο"

Γράφει ο Σαίξπηρ στον «Βασιλιά Ιωάννη»: «Γιατί δείχνετε λυπημένος; Δείξτε μεγάλος στην πράξη όπως ήσασταν στη σκέψη. Μην επιτρέπετε να δει ο κόσμος φόβο και θλιμμένο δισταγμό να κυριεύει βλέμμα βασιλικό. Να είστε δυνατός όπως το απαιτεί η εποχή, φωτιά να είστε με τη φωτιά, απειλητικός με την απειλή και έτοιμος να κοιτάξετε κατάματα τον τρόμο που θέλει να σας τρομάξει. Ολα τα κατώτερα μάτια, που δανείζονται τη συμπεριφορά τους από τον ανώτερο, θα πάρουν δύναμη από το παράδειγμά σας και θα αποκτήσουν αποφασιστικότητα - το μόνο αντίδοτο του τρόμου. Εμπρός, λάμψτε σαν θεός του πολέμου όταν ορμάει στο πεδίο της μάχης». 

Ποιόν ανώτερο άραγε να σηκώσουμε τα μάτια και να κοιτάξουμε σε τούτους τους καιρούς της πτώσης, της αποσύνθεσης, της ιδιώτευσης? 

Ποιο άτομο από την δημόσια ζωή έχει μείνει χωρίς να έχει βληθεί από την παρακμή, τη φθορά και την ανατροπή των αρχών και των ιδεών και μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων ακέραιο και καθαρό? 

Κανένα. 
Απολύτως κανένα. 

Μόνο γύρω μας θα βρούμε ακόμα ανθρώπους ακέραιους, ηθικούς, που στέκονται όρθιοι και συνεχίζουν στον δρόμο της αλήθειας, το δρόμο του μοναχικού πολεμιστή.
Γύρω μας βρίσκονται πια όσοι αξίζουν το σεβασμό μας, την αγάπη μας. 
Γύρω μας, όχι εμφανείς, σίγουρα όχι προβεβλημένοι αλλά διακριτικοί και σεμνοί παρότι γενναιόφρονες. 

Οι μεγάλες αξίες ουδέποτε περιεβλήθησαν τον μανδύα των μεγάλων λόγων, γιατί δεν τον χρειάστηκαν, ας αναζητήσουμε τα ζωντανά τους παραδείγματα.

Αφιερωμένο στους αυριανούς ηγέτες του μέλλοντος μας, τα σταθερά εκείνα ηθικά στοιχεία που μπορούν να φέρουν αλλαγές παντού από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα, με μόνο τους όπλο το μοναδικό αποτελεσματικό μέσο ηγεσίας, το παράδειγμα τους.