Νάμαστε πάλι...

Πέρασε καιρός, τόσο πολύς που ούτε η συνείδηση, ούτε η ανάμνηση του δεν έμεινε παρά μονάχα η επιθυμία, η ώθηση εκείνη να γράψω κάτι... να επιστρέψω στην έκφραση, στην επικοινωνία έστω και με τον ίδιο μου τον εαυτό.

Πλήρεις αναμνήσεων και ερεθισμάτων για το χειμώνα που έρχεται...
Η φλόγα της δημιουργικότητας, δροσερή και κεφάτη (παρά τις πρόσκαιρες ή πιο μακροπρόθεσμες αντιξοότητες) παρέα με τη φωτιά της φύσης που πληγώνει με την καταστροφή...

Καιρός για επιστροφή στο πεδίο του πληκτρολογίου.

Καλό φθινόπωρο.