Τα τσαντίρια στο Σύνταγμα

«Άλλο η ειρηνική διαδήλωση και άλλο τα τσαντίρια στο Σύνταγμα. Πεθαίνει ο τουρισμός μιας πόλης και το εμπόριό της. Να μπουν μπροστά σε αυτή την υπόθεση και ο κ. Καμίνης και ο κ. Κακλαμάνης (πρώην δήμαρχος Αθηναίων). Δεν είναι η Ελλάδα χώρα του τρίτου κόσμου και αυτοί που έχουν κατασκηνώσει στην πλατεία δεν εκείνοι που πάνε κάθε Κυριακή για να διαδηλώσουν», είπε ο κ. Παπαιωάννου.

Πηγή Πρώτο Θέμα

Βουνό το δίκιο σας κύριε Υπουργέ μας...

Οι ειρηνικές διαδηλώσεις πρέπει να είναι διακριτικές, κόσμιες, πολιτισμένες.

Τί δουλειά έχουν στο Σύνταγμα εγκαταστάσεις διαμαρτυρίας ανθρώπων που μπορεί και να μην έχουν πλέον άλλη επιλογή, άλλο δρόμο από τη διαμαρτυρία πασχίζοντας να διαφυλάξουν το μόνο τους πλέον περιουσιακό στοιχείο, την ελπίδα?

Πώς να βγει ο τουρίστας από τη Μεγάλη Βρετανία και να δει μπροστά του τον άνεργο, τον απελπισμένο, τον πεινασμένο? Άκομψο.

Άλλωστε και για ποιό λόγο να διαδηλώνουμε πλέον στο Σύνταγμα? Ό,τι είχατε να ψηφίσετε το ψηφίσατε πατώντας στη δειλία βουλευτών που καταπάτησαν τη λαϊκή εντολή βάζοντας στη ζυγαριά με τα βουλευτικά τους προνόμια, τις εξουσίες ενός κυβερνώντος κόμματος, και βρίσκοντας τα σημαντικότερα.

Τώρα, και να διαδηλώσουμε, οι φόροι θα επιβληθούν, τα εργασιακά δικαιώματα θα περισταλούν, ο ιδιωτικός τομέας θα πληρώσει και αυτά τα σπασμένα αφού ο δημόσιος τομέας όπως και η εκκλησία προστατεύονται από το αγκαθωτό σύρμα του πολιτικού κόστους.

Μόνο που κάνετε ένα μικρό λάθος κ. Υπουργέ.

Δεν αγανακτήσαμε μόνον, απελπιστήκαμε κιόλας. Και η απελπισία είναι παρορμητικός σύμβουλος, δύσκολα δαμάζεται από τις έννοιες της ευγένειας και του πολιτικού πολιτισμού.

Η απελπισία έρχεται όταν έχει υποστεί κανείς τη βία και ποια βία είναι μεγαλύτερη από εκείνη της φτώχειας? Και όσο η φτώχεια επιμένει, η απελπισία θεριεύει και φουντώνει.

Όσο "βολεύεται" στο τσαντίρι και στο γιαούρτι, πάει καλά... γιατί η ιστορία μας έχει δείξει ότι η απελπισία όταν γίνει θεριό ανήμερο καταλαγιάζει τη δίψα της με αίμα...