College

(...) κι έμεινα κατάπληκτος από τις γνώσεις τους, τις αρχές τους, το ήθος τους, τους δημιουργικούς τους στόχους και την πίστη που έχουν όλα τα Ελληνόπουλα, αλλά περισσότερο τα παιδιά του Κολεγίου:
(Λοιπόν 18/07/08)

(...)Ακόμα μένω εντυπωσιασμένος από τα παιδιά του Κολεγίου, αγόρια και κορίτσια που αποφοίτησαν φέτος και έχουν διαγράψει ήδη μια φωτεινή πορεία ποιότητας και γνώσης.

(Λοιπόν 29/07/08)

Λαμπρά φίλτατε συντάκτα του κατά τα άλλα έγκριτου εντύπου (φιλοξενώ εδώ αποσπάσματα από την ηλεκτρονική του έκδοση)

Λα-μπρό-τα-τα!

Ευτυχώς που υπάρχει και το Κολλέγιο, με τα δυσθεώρητα δίδακτρα του, με τις ακριβές πέραν του υποχρεωτικού προγράμματος ενασχολήσεις του, με την εξαιρετικά δύσκολη να παρακολουθηθεί από τους λίγο λιγότερο ευνοημένους κοινωνική ζωή των μαθητών του.

Γιατί αν δεν υπήρχε πού θα βρίσκαμε παιδιά με ήθος, αρχές, γνώσεις και δημιουργικούς στόχους?
Στα δημόσια σχολεία? Ουδόλως!

Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει το Κολλέγιο και τα παιδιά αυτά διδάσκονται αρχές και ήθος τελικά γιατί εάν περίμεναν κάτι τέτοιο από τους πολιτικούς - γονείς τους μιας Ελλάδας της οποίας η πολιτική ζωή βυθίζεται στα σκάνδαλα, το νεποτισμό, την αδιαφορία, την υποβάθμιση, το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών, την άνοδο της ανεργίας, της φτώχιας, της εγκληματικότητας κάθε επιπέδου και μορφής, τότε ...μάλιστα! (Αδυνατώ να εκφραστώ ειλικρινέστερα γιατί το μέσο είναι όσο ναπεις δημόσιο.)

Κι ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι όπως ο ανωτέρω συντάκτης που μας θυμίζει πως ό,τι και να κάνουμε εμείς που τα παιδιά μας δε μπορούν να φοιτήσουν στο Κολλέγιο, τα δικά μας παιδιά θα είναι πάντα λίγο πιο πίσω, λίγο πιο κάτω, λίγο πιο... (κλείνω, με σφιγμένες γροθιές δε χρησιμοποιείται το πληκτρολόγιο)

Τέλος πάντων, δεν περιμένουμε ωριμότερη αντιμετώπιση από έντυπα κοινωνικού σχολιασμού που ανάγουν σε πρωτοσέλιδο την προσωπική ζωή άλλων ανθρώπων.
Λίγο σεβασμό όμως τον απαιτούμε.