Κάλλιο η μάνα του φονιά παρά του σκοτωμένου...

Εκεί φτάσαμε λοιπόν... όχι που θ' αργούσαμε δηλαδή.

Να ζυγίζουμε αν προτιμάμε την πλευρά το θύματος ή του θύτη και να επιλέγουμε.

Μπράβο!

Η ανικανότητα, η αναβλητικότητα, η μετριότητα των κυβερνώντων, αλλά και των κυβερνώμενων αφού αυτοί αναδεικνύουν τους κυβερνώντες, έφεραν την Αθήνα στο αδιέξοδο που κλείνει στο τέλος του με πτώματα.

Οι Ερμές έδωσαν τη θέση τους στους αυτοσχέδιους επιτάφιους βωμούς στη μνήμη των αδόκητων νεκρών.

Το Κράτος του Δήμου έδωσε τη θέση του στο Κράτος της Βίας.

Η οργάνωση της πόλης - κράτους, ο σαφής καθορισμός των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των πολιτών και των μετοίκων έδωσε τη θέση της στο χαοτικό κράτος των πόλεων, το ανήμπορο να διαχειριστεί τις υποθέσεις τις δικές του αλλά και των πόλεων που υπάγονται σ' αυτό.

Και το άλλοτε κατακριτέο και (ακόμα) ποινικά κολάσιμο φαινόμενο της αυτοδικίας επανέρχεται ως αίτημα αιτιολογημένο και ζητούμενο από μια κοινωνία που αισθάνεται ότι οι φύλακες της δεν την φυλάνε πλέον...

Γιατί οι φύλακες των θεσμών έχουν καταχραστεί τη θέση τους ασελγώντας πάνω στους θεσμούς που κλήθηκαν να φυλάξουν.

Γιατί η κοινωνία που τους έταξε στο έργο αυτό από τις επιλογές της δείχνει ότι και η ίδια δεν έχει μεγαλύτερες δυνατότητες πλέον.

Καληνύχτα Αθήνα...