Καιρό τώρα έχω να γράψω.
Όχι από συνειδητή επιλογή, πολλές φορές στρωνόμουνα μπροστά στην υπόλευκη οθόνη προσπαθώντας να διατυπώσω, να εκφράσω, να εκφέρω γνώμη, άποψη.
Δύσκολο όμως.
Όταν τα γεγονότα με κατακλυσμιαίους όγκους και ταχύτητες μας καταλαμβάνουν αιφνιδιαστικά χωρίς περιθώρια αντίδρασης, ακόμα και η συγκρότηση μιας άποψης μπορεί να γίνει έργο κοπιαστικό, επώδυνο και ακόμα και επικίνδυνο για πολλούς λόγους και από πολλές πλευρές.
Ένας φόνος, μια εξέγερση, πολλές κακές χρήσεις της από πολλούς, πολλή εκμετάλλευση από άλλους πολλούς, φόβος, προβληματισμός, ανεξήγητα που πρέπει να εξηγηθούν αν θέλουμε να πάμε παρακάτω. Όλα μαζί.
Αισθήματα γονέα, αισθήματα εφήβου που κι αυτός στην εποχή του συγκινήθηκε, αγωνίστηκε όσο και όπως του ήταν μπορετό, λογικές ενήλικα, σκεπτόμενου, ανήσυχου για το πού τέλος πάντων βρίσκονται τα κομμάτια του παζλ της αλήθειας...
Σκούρα τα πράγματα φίλοι συνταξιδιώτες και συμπεριηγητές. Πολλές οι προκλήσεις στις οποίες καλείται να απαντήσει καθένας μας, πολλές οι παράμετροι, πολλά τα διλήμματα, πολλές και ποικίλλες οι υποχρεώσεις.
... μάλλον δεν κλείνει εδώ αυτή η δημοσίευση.
Εις το επανειδείν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου