Δημόσια Διαβούλευση: Μια νέα μορφή Δημοκρατίας?

..Η Εκκλησία του Δήμου συνεδρίαζε συνολικά περίπου σαράντα φορές το χρόνο, σε τέσσερις τακτικές συνεδριάσεις στη διάρκεια κάθε μήνα (το αττικό έτος ήταν χωρισμένο σε 10 μήνες). Εκτός από τις τακτές γίνονταν και έκτακτες συνεδριάσεις, οι σύγκλητοι ή εκκλησίες φόβου και ταραχής, κάτω από την απειλή ή το πλήγμα μιας κοινής συμφοράς. Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. συνεδρίαζαν στην Πνύκα -ένα χαμηλό λόφο στα δυτικά της ακρόπολης- όπου υπήρχε και βωμός του Διός Αγοραίου, ενώ κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. στο θέατρο του Διονύσου.

Η συνέλευση ήταν ανοιχτή σε όλους τους άρρενες πολίτες (που είχαν πολιτικά δικαιώματα) με ηλικία μεγαλύτερη των 18 ετών, και καθιερώθηκε από τον Σόλωνα το 594 π.Χ.. Κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. έως και 43.000 Αθηναίοι πολίτες συμμετείχαν στη διαδικασία των αποφάσεων της Αθηναϊκής δημοκρατίας.

Πηγές:

Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού – Ελληνικός Κόσμος - http://www.fhw.gr/

El – wikipedia - http://el.wikipedia.org/wiki/

…αυτά γίνονταν στην Αθήνα του 5ου π.χ. αι.

Η σημερινή κυβέρνηση έβαλε σε εφαρμογή ένα νέο πείραμα, αυτό της δημόσιας διαβούλευσης, της ανάρτησης δηλ. στο διαδίκτυο σχεδίων νόμων και κυβερνητικών αποφάσεων για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ώστε όλοι όσοι το επιθυμούν να μπορούν να τα σχολιάσουν, στο σύνολο ή κατ΄άρθρο, να προτείνουν προσθαφαιρέσεις στα κείμενα ή και στις αρχές τους και γενικά να διατυπώσουν όποια άποψη θεωρούν ότι θα ήθελαν να ακουστεί πάνω σε αυτά. http://www.opengov.gr/home/

Τότε, η συμμετοχή διευκολυνόταν από την εντοπιότητα, αλλά ο περιορισμός βρισκόταν στην καταγωγή, σήμερα η πρόσβαση στο διαδίκτυο εκμηδενίζει τις αποστάσεις και τους χρονικούς περιορισμούς, αλλά μετατρέπεται αυτή η ίδια σε περιορισμό αφού η γνώση του διαδικτύου και η πρόσβαση σε αυτό αποτελούν τομείς που αφήνουν απ΄έξω πληθυσμιακές ομάδες κάθε άλλο παρά αμελητέες ενώ οι τελικές αποφάσεις παραμένουν προνόμιο των αιρετών μεν, ολίγων δε.

• Έχει η διαδικασία της δημόσιας διαβούλευσης μέλλον στη χώρα μας;
• Υπάρχουν προβλήματα στην ανάπτυξη και εδραίωση της διαδικασίας αυτής ή και πιθανές λύσεις τους;
• Είναι οι κυβερνώντες αρκετά ώριμοι ώστε να αξιολογήσουν την ανταπόκριση, να εξάγουν στατιστικά συμπεράσματα, να αξιοποιήσουν τις πρωτοποριακές και τεκμηριωμένες προτάσεις και να προχωρήσουν ακόμα και σε εκ βάθρων αλλαγή των υπό διαβούλευση αποφάσεων με βάση την ανταπόκριση της κοινής γνώμης;
• Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια τέτοια διαδικασία μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη μιας περισσότερο συμμετοχικής δημοκρατίας;