Σελίδες

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Η εκδίκηση των ασχημόπαπων

Τη θυμάστε τη Μαρία την άσχημη?
Που δεν ήταν άσχημη δηλαδή, απλά δεν συμβάδιζε με τα τρέχοντα πρότυπα "εμφανισιμότητας" των συνομηλίκων της...

Τρέλανε τους μετρητές της agb πάντως και φυσικά το happy end με την αφεντιά της κουκλάρα-ντυμένη-βαμένη (για το έγκυος έχω σκούξει σε προηγούμενη ανάρτηση) αποκατέστησε την καθεστηκυΐα τάξη της γυναικείας εμφάνισης παρά το γεγονός ότι στα επεισόδια που προηγήθηκαν οι "κουκλάρες" του σήριαλ δεν αντιμετωπίστηκαν ευνοϊκά από την πλοκή και το ασχημόπαπο υποτίθεται τουλάχιστον ότι τις έβαζε κάτω σε πολλά θέματα...





...και τώρα η σειρά της Πάττυ.

Ω ναι. Σιδεράκια, γυαλιά πατομπούκαλα, μονογονεϊκή οικογένεια και φυσικά μεγάλες φιλοδοξίες στο χώρο του τραγουδιού, εκεί ακριβώς που η εμφάνιση δίνει σημασία στην παροιμιώδη έκφραση "κι από φωνή, ...κορμάρα".

Άραγε θα καταλήξει κι αυτή θεογκόμενα στο τέλος του σήριαλ?
Τα σιδεράκια (που εντάξει, δεν είναι μόνιμα, το ξέρουμε) δε μπορούμε να τα διασκεδάσουμε όσο κρατάνε?
Τα γυαλιά πρέπει να είναι αποκλειστικά ένα σύντομο διάλειμμα ανάμεσα στη διάγνωση και στους φακούς επαφής? (Δηλ. όσες για κάποιο λόγο δε μπορούν να βάλουν φακούς, χάσανε από χέρι έτσι?

Αναγνωρίζουμε ως "χαριτωμενιά" την ασύμβατη με τα πρότυπα εμφάνιση μόνο στο βαθμό που αποτελεί ένα μεταβατικό στάδιο για κάτι το "λογικό", το συνηθισμένο?


Άραγε μόνο το συνηθισμένο είναι λογικό και όμορφο?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου