Άδεια σπίτια VS Αστεγοι

Είναι μια ιδέα που έχει συζητηθεί περισσότερο στο εξωτερικό και λιγότερο στην Ελλάδα, την πατρίδα του "κεραμιδιού πάνω από το κεφάλι μας"...

Είναι ένας προβληματισμός που έχει προταθεί από εφημερίδες διεθνούς αναγνωσιμότητας όπως ο Guardian π.χ.... 

Σε όλη την Ευρώπη, ιδίως στις χώρες του οικονομικά πολύπαθου Νότου, αλλά όχι μόνο, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός σπιτιών που μένουν ακατοίκητα επειδή οι ιδιοκτητες τους μένουν αλλού και δε μπορούν να τα νοικιάσουν ή ίσως δεν θέλουν φοβούμενοι τους ενοικιαστές που και να θέλουν να είναι συνεπείς συχνά αδυνατούν, την υψηλή φορολογία και όποιους άλλους λόγους έχει ο καθένας... 

Παράλληλα όμως υπάρχουν και πάρα πολλοί άστεγοι, άνθρωποι που έχασαν το σπίτι τους είτε επειδή κατασχέθηκε ή αναγκάστηκαν να το πουλήσουν ή επειδή έμεναν σε ενοίκιο και τους έγινε έξωση. 

Ενα κοκταίηλ τυπικής οικονομίας όπου όποιος έχει έχει κι όποιος δεν έχει απλά αφήνεται στη μοίρα του. Όμως, αν επικεντρωθούμε στη "γουρουνοαυλή" μας των PIGS, aka Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία, τα αίτια της ανθρωπιστικής πλέον κρίσης είναι πολλά, ποικίλλα και δε νομίζω ότι κάποιος μπορεί να αποδώσει ευθύνες σε όσους σήμερα δεν έχουν να τί να φάνε ή πού να κοιμηθούν. 

Σαφώς στην αντιμετώπιση μιας παρόμοιας κατάστασης προηγείται η ευθύνη του κράτους, εάν θέλει να ονομάζεται έστω και κατά ένα μέρος "κοινωνικό". Το λογικό λοιπόν θα είναι να εξασφαλίσει στέγη, τροφή και βασική ιατρική φροντίδα για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να την εξασφαλίσουν μόνοι τους καθώς και να δώσει τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να βρουν μια προσωρινή έστω, αλλά αποδοτική κατά το δυνατόν εργασία ώστε να επανεκκινήσουν τη ζωή τους και να αισθανθούν αρκετά δυνατοί για να το κάνουν.  
Εάν όμως, οι δυνατότητες κρατικών κτιρίων δεν αρκούν για την στοιχειωδώς ικανοποιητική στέγαση όσων βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο δρόμο, μήπως θα άξιζε τον κόπο να υπάρξει ένας σχεδιασμός αξιοποίησης των κενών σπιτιών? 
Μέσα από κίνητρα και παροχές για τους ιδιοκτήτες καθώς δε μιλάμε για απαλλοτρίωση ιδιοκτησιών αλλά για μέτρα ορισμένου χρονικού ορίζοντα, 
Μέσα από στήριξη όσων ευεργετηθούν για να βρουν εργασία και να μπορούν να καταβάλλουν ένα συμβολικό έστω ενοίκιο στο οποίο θα συμμετέχει και το κράτος με την παροχή φορολογικών ελαφρύνσεων για τους ιδιοκτήτες, 

Γνωρίζω πολύ καλά ότι πρόκειται για μια ιδέα που δεν αφήνει αδιάφορους όσους την ακούν, έχει ή υπέρμαχους ή πολέμιους και πολύ λογικά αφού πρόκειται για την "ιερή αγελάδα" της ατομικής ιδιοκτησίας που στην Ελλάδα έγινε από όνειρο εφιάλτης αλλά παραμένει στο θρόνο της. Όπως γνωρίζω ότι η πιθανή εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου θα είχε πάρα πολλές μικρές λεπτομέρειες που ίσως να την καθιστούσαν έναν μεγαλειώδη πονοκέφαλο, όμως δεν παύω να πιστεύω ότι ακόμα και η εν μέρει υιοθέτηση της ιδέας θα μπορούσε να βοηθήσει σε κάτι. 
Όπως πχ όχι η δωρεάν παραχώρηση οικίας, αλλά ο συνδυασμός του να βρεθεί εργασία για έναν άστεγο και να δοθεί φορολογική απαλλαγή στον ιδιοκτήτη για όσο καιρό ενοικιάζει το σπίτι του σε αυτόν με ένα πολύ χαμηλό ενοίκιο...
Και φυσικά τίποτα αναγκαστικό, τίποτα με το μαχαίρι στο λαιμό και τίποτα ανεξέλεγκτο...
Τώρα ποιος εμπιστεύεται ποιον για τον έλεγχο? 
Biiig Story!