Ποιός θα διδάξει τα παιδιά μας ιστορία?

Να μια ωραία ερώτηση... 

Ποιος μπορεί να διδάξει στα ελληνόπουλα ιστορία? 

Ποιά ιστορία είναι ιδωμένη με αντικειμενική ματιά, περιλαμβάνει τα θετικά αλλά και τα αρνητικά της στοιχεία και ποιος μπορεί να τη διδάξει χωρίς να μπλέκει τα προσωπικά του πιστεύω, ή χωρίς να ευνοεί τη μία ή την άλλη πλευρά? 

Γιατί καθε ιστορία έχει δυο πλευρές, 
Κάθε γεγονός έχει δύο αναγνώσεις, 
Κάθε πρόσωπο έχει φίλους κι εχθρούς. 

Ποιά κομμάτια από την ελληνική ιστορία έχουν φτάσει να αναλυθούν, να αποκρυσταλλωθούν ως γεγονότα, αίτια και αποτελέσματα ώστε να υπάρχει πλέον το κατάλληλο αντικειμενικό υλικό για να διδαχθεί στα σχολεία μας? 

Σαφώς και δεν είναι εφικτό να εξετάσουμε την ιστορία από την πλευρά του "άλλου", παρά μόνον ως μεμονωμένα ίσως γεγονότα. Ο  "άλλος" εξετάζει την ίδια ιστορία από τη δική του πλευρά και αμφότεροι την χρησιμοποιούν ως εργαλείο παγίωσης εθνικής συλλογικής συνείδησης, διαφοροποίησης από τους "άλλους", εδραίωσης του συλλογικού "εμείς" έστω και αν είναι "εμείς εναντίον όλων".

Η εκπαίδευση όμως είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας, μια λειτουργία που δε μπορεί να μένει έρμαιο πειραματισμών, ή μονόπλευρων θεωρήσεων της ελληνικότητας και της έννοιας του πατριωτισμού.

Η ιστορία που αποτελεί αντικείμενο διδασκαλίας θα πρέπει να ειναι προσεκτική, αληθινή, χωρίς παρωπίδες, χωρίς υπερβολες, με επαρκή εξήγηση τόσο των θετικών όσο και των αρνητικών σελίδων της και κυρίως να είναι πάντα δεκτική σε αναθεωρήσεις, έρευνες, αμφισβητήσεις και ανανέωσεις των τεκμηρίων όταν αυτά εμφανίζονται. 
Και για να είναι τέτοια, θα πρέπει να συνεργάζονται επιστήμονες που είναι διατεθειμένοι να βάλουν στην άκρη τις προσωπικές τους απόψεις, να ισορροπήσουν ανάμεσα σε διαφορετικές απόψεις, να παραθέσουν την άλλη πλευρά χωρίς να την συκοφαντήσουν, αν μάλιστα συνεργαστούν και επιστήμονες αντίθετων μεταξύ τους αντιλήψεων, ακόμα καλύτερα θα έλεγα...