Δύσκολη νύχτα για γράψιμο...
Πολύ δύσκολη.
Πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πώς αισθάνεται η μητέρα του Αλέξη απόψε και τρομάζω μπροστά στο αδιανόητο, το κολοσιαία τραγικό, το ασύλληπτο.
Βλέπω συγκεντρώσεις παιδιών και σφίγγομαι από το φόβο. Μη συμβεί κάτι, μη πάθει κάτι κάποιο παιδί, μη πληρώσει την ορμή με πόνο, μη δώσει πόνο στους δικούς του.
(Αρρωσταίνεις τελικά όταν γίνεσαι γονιός, παθαίνεις ζημιά μεγάλη)
Κι από την άλλη, τρελαίνομαι να βλέπω να απωθούνται και να δέρνονται μαθητές, συνταξιούχοι, φοιτητές, απεργοί ή άνεργοι και τώρα, αυτή τη νύχτα της φωτιάς, της καταστροφής και της λεηλασίας να στέκουν άπραγοι και αφανείς οι φύλακες της νομιμότητας, ενεοί μπροστά στο ίδιο τους το κατόρθωμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου