Ένα Σχολείο, μια Ορχήστρα...

Λένε πως όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή...

Όπου καταργούνται εν μια νυκτί, μια Συμφωνική Ορχήστρα, μια Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής και μια Χορωδία, τί γινεται άραγε?

Σωπαίνει η μουσική, η γλώσσα του απείρου...
Θεριεύει ο θόρυβος της ασχήμιας...
Υποχωρεί η καλλιέργεια μπροστά στη βαρβαρότητα.

Ίσως όχι άμεσα, όχι δραματικά, αλλά με απλά, μικρά βήματα απο-πολιτισμού, εξουδετέρωσης της ατομικότητας, της σκέψης, του συναισθήματος. της δημιουργίας.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ των εργαζομένων, των διοικήσεων, των θετικών και των αρνητικών στοιχείων,  είχε προφανώς πολλές και ποικίλες σκοπιμότητες. 

Η κατάργηση των μουσικών συνόλων της, αν και βολικά αντιμετωπίζεται ως παράπλευρη απώλεια, έχει μάλλον τη δική της διάσταση, τις δικές της μακροπρόθεσμες, βαθιές και ενδεχομένως μη αντιστρέψιμες συνέπειες. 

...και να δεις που φαίνεται πολύ μελετημένο για να μην είναι...