ή οι "πνευματικοί άνθρωποι" δεν δικαιούνται να έχουν γνώμη.
To έχω δυστυχώς ξαναπεί αυτό... το έχω ξαναβρει μπροστά μου
και δυστυχώς το ξαναβρίσκω με μεγαλύτερη ακόμα ένταση, εξαιτίας ίσως της μεγαλύτερης τραγικότητας του γεγονότος που βρίσκεται αυτή τη φορά από πίσω...
Για το νεαρό που πήδηξε από το τρόλλεϋ όταν βρέθηκε σε έλεγχο εισιτηρίων ξέρουμε πλέον,
επίσης μάθαμε και για ένα σχόλιο που ανέβασε η συγγραφέας Λένα Διβάνη και το οποίο ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στο διαδίκτυο.
Γιατί αλήθεια? Αν τις λίγες αυτές γραμμές τις έγραφε ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, κάποιοι ίσως να τον έβριζαν, αλλά γενικά θα παραδινόταν στην περιφρόνηση της λήθης.
Τη Διβάνη δεν την γνωρίζω ως συγγραφέα και δεν θα σταθώ σε αυτό, καθότι άλλοι θα την κρίνουν σε αυτό το κόμμάτι.
Πέρα από λογοτέχνης όμως είναι κι άνθρωπος και ως τέτοιος έχει δικαίωμα να έχει γνώμη και σε αυτά τα ζητήματα είτε μας αρέσει είτε όχι.
...και το "είτε μας αρέσει είτε όχι" δεν πηγαίνει μόνο στο περιεχόμενο της γνώμης αλλά και στο ότι υπάρχει κι εκδηλώνεται.
Τί περιμένουμε από το κάθε "δημόσιο πρόσωπο", τον κάθε "πνευματικό άνθρωπο"?
Να μας πει κάτι με το οποίο συμφωνούμε για να τον δοξάσουμε περισσότερο ως συμφωνούντες μαζί του?
Να βρίσκει κάτι το ασύλληπτα βαθυστόχαστο να λέει σε κάθε γεγονός της καθυμερινότητας για να μας ταράζει, να μας συγκλονίζει ώστε να επιστρέφουμε στη δική μας αδράνεια ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι "αντισταθήκαμε" ακούγοντας και "πολεμήσαμε" διαβάζοντας?
...μάλλον όχι. Έχει κι αυτή όπως όλοι μια άποψη. Δική της, βαθυστόχαστη ή μικροαστική, προοδευτική ή συντηρητική, επαναστατική ή ρηχή, αλλά την έχει.
Κι αφού το διαδίκτυο έχει γίνει ένα κολοσσιαίο (ή Κολοσσαίο μάλλον) δαιδαλώδες φόρουμ, έχει τη δυνατότητα να την πει όπως κι όλοι μας.
Διαφωνήστε λοιπόν, αλλά όχι επιτιθέμενοι σε αυτόν που εκφράζει μια άποψη ως άτομο, αλλά εκφράζοντας κάτι νέο, δικό σας,
Αποδείξτε του το σφάλμα του δείχνοντας του το δρόμο της μοναξιάς, της απομόνωσης.
Οι επιθέσεις όμως, όπως κάποιες στο twitter που ήταν απαυγάσματα χυδαιότητας, σε τί ακριβώς χρησιμεύουν? Θα φέρουν το παιδί πίσω ή θα μειώσουν την τιμή του εισιτηρίου?
Θέλετε να επαναστατήσετε? Αφήστε τη Διβάνη, ξεγράψτε την απο τη λίστα αγορών στο βιβλιοπωλείο (τί είπα τώρα...) στείλτε την στον πάτο των πωλήσεων αν θεωρείτε ότι πρέπει να πληρώσει για την δημοσίευση μιας προσωπικής άποψης,
και πηγαίνετε πείτε τα εκεί που πρέπει.
Υ.Γ. Τα ανθρωποφάγα ποντίκια του τίτλου, φυσικά δεν είναι τρωκτικά, αυτά έχουν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και μάλλον δεν θα διακινδύνευαν να δοκιμάσουν τις σάρκες μας. Είναι όμως τα άλλα, τα ενσύρματα ή ασύρματα, μικρά ή μεγάλα, χρωματιστά ή απλά γκρι-μαύρα, αλλά πάντα πρόθυμα να μετουσιώσουν την οργή του καναπέ σε άϋλη οργή του διαδικτύου, για να ξεθυμάνει πιο γρήγορα κι αποτελεσματικά...
To έχω δυστυχώς ξαναπεί αυτό... το έχω ξαναβρει μπροστά μου
και δυστυχώς το ξαναβρίσκω με μεγαλύτερη ακόμα ένταση, εξαιτίας ίσως της μεγαλύτερης τραγικότητας του γεγονότος που βρίσκεται αυτή τη φορά από πίσω...
Για το νεαρό που πήδηξε από το τρόλλεϋ όταν βρέθηκε σε έλεγχο εισιτηρίων ξέρουμε πλέον,
επίσης μάθαμε και για ένα σχόλιο που ανέβασε η συγγραφέας Λένα Διβάνη και το οποίο ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στο διαδίκτυο.
Γιατί αλήθεια? Αν τις λίγες αυτές γραμμές τις έγραφε ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, κάποιοι ίσως να τον έβριζαν, αλλά γενικά θα παραδινόταν στην περιφρόνηση της λήθης.
Τη Διβάνη δεν την γνωρίζω ως συγγραφέα και δεν θα σταθώ σε αυτό, καθότι άλλοι θα την κρίνουν σε αυτό το κόμμάτι.
Πέρα από λογοτέχνης όμως είναι κι άνθρωπος και ως τέτοιος έχει δικαίωμα να έχει γνώμη και σε αυτά τα ζητήματα είτε μας αρέσει είτε όχι.
...και το "είτε μας αρέσει είτε όχι" δεν πηγαίνει μόνο στο περιεχόμενο της γνώμης αλλά και στο ότι υπάρχει κι εκδηλώνεται.
Τί περιμένουμε από το κάθε "δημόσιο πρόσωπο", τον κάθε "πνευματικό άνθρωπο"?
Να μας πει κάτι με το οποίο συμφωνούμε για να τον δοξάσουμε περισσότερο ως συμφωνούντες μαζί του?
Να βρίσκει κάτι το ασύλληπτα βαθυστόχαστο να λέει σε κάθε γεγονός της καθυμερινότητας για να μας ταράζει, να μας συγκλονίζει ώστε να επιστρέφουμε στη δική μας αδράνεια ικανοποιημένοι από το γεγονός ότι "αντισταθήκαμε" ακούγοντας και "πολεμήσαμε" διαβάζοντας?
...μάλλον όχι. Έχει κι αυτή όπως όλοι μια άποψη. Δική της, βαθυστόχαστη ή μικροαστική, προοδευτική ή συντηρητική, επαναστατική ή ρηχή, αλλά την έχει.
Κι αφού το διαδίκτυο έχει γίνει ένα κολοσσιαίο (ή Κολοσσαίο μάλλον) δαιδαλώδες φόρουμ, έχει τη δυνατότητα να την πει όπως κι όλοι μας.
Διαφωνήστε λοιπόν, αλλά όχι επιτιθέμενοι σε αυτόν που εκφράζει μια άποψη ως άτομο, αλλά εκφράζοντας κάτι νέο, δικό σας,
Αποδείξτε του το σφάλμα του δείχνοντας του το δρόμο της μοναξιάς, της απομόνωσης.
Οι επιθέσεις όμως, όπως κάποιες στο twitter που ήταν απαυγάσματα χυδαιότητας, σε τί ακριβώς χρησιμεύουν? Θα φέρουν το παιδί πίσω ή θα μειώσουν την τιμή του εισιτηρίου?
Θέλετε να επαναστατήσετε? Αφήστε τη Διβάνη, ξεγράψτε την απο τη λίστα αγορών στο βιβλιοπωλείο (τί είπα τώρα...) στείλτε την στον πάτο των πωλήσεων αν θεωρείτε ότι πρέπει να πληρώσει για την δημοσίευση μιας προσωπικής άποψης,
και πηγαίνετε πείτε τα εκεί που πρέπει.
- Ποιοι έδωσαν bonus στους ελεγκτές?
- Ποιοι θέσπισαν τους εθελοντές ελεγκτές?
- Ποιοι άφησαν να ξεχειλώσουν οι αστικές συγκοινωνίες με προσλήψεις με βασικό προσόν τον τόπο καταγωγής του προσλαμβανόμενου με επακόλουθο την εκτίναξη των ελλειμμάτων?
- Ποιοι επέτρεψαν να δημιουργηθεί το φαινόμενο της λαθρεπιβίβασης και τώρα αδυνατούν να ξεχωρίσουν ποιοι θα έπρεπε ως πραγματικά αδύναμοι να ελαφρυνθούν από το βάρος έστω και του 1,40?
- Ποιοι πήγαν το εισιτήριο στο 1,40 είπαμε?
Υ.Γ. Τα ανθρωποφάγα ποντίκια του τίτλου, φυσικά δεν είναι τρωκτικά, αυτά έχουν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και μάλλον δεν θα διακινδύνευαν να δοκιμάσουν τις σάρκες μας. Είναι όμως τα άλλα, τα ενσύρματα ή ασύρματα, μικρά ή μεγάλα, χρωματιστά ή απλά γκρι-μαύρα, αλλά πάντα πρόθυμα να μετουσιώσουν την οργή του καναπέ σε άϋλη οργή του διαδικτύου, για να ξεθυμάνει πιο γρήγορα κι αποτελεσματικά...
 |
| Image from: http://services.flikie.com/view/v3/android/wallpapers/33561729 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου