Oυσία και εξ-ουσία στον κόσμο των διαδικτυακών συζητήσεων...

Έχουμε μάθει να αναλύουμε την εξουσία ως φαινόμενο στον πραγματικό κόσμο.

Στα διάφορα κοινωνικά και οικονομικά συστήματα, στις διάφορες μορφές διακυβέρνησης και ακόμα ως φαινόμενο που αγγίζει τον πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής και βγάζει μέσα από τον άνθρωπο τις πλέον μύχιες δυνάμεις...και αδυναμίες του.


Εδώ και λίγα χρόνια όμως, παράλληλα με τον πραγματικό κόσμο, εκείνον που η εξουσία έχει απτά αποτελέσματα ανταμοιβής-τιμωρίας ή εύνοιας-δυσμένειας, βρίσκουμε φαινόμενα εξουσίας και στον εικονικό κόσμο, εκείνον των κοινοτήτων του διαδικτύου, των fora όπως ονομάζεται, προσπαθώντας αταβιστικά ίσως να μοιάσει σε εκείνη την εποχή των διαλόγων της Αγοράς, του Forum.


Στον κόσμο αυτόν, γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι θα ήταν καλό να μπουν κάποιοι κανόνες, επειδή οι άνθρωποι δεν είναι όλοι καλοπροαίρετοι, επειδή δεν διαλέγονται όλοι με επιχειρήματα, επειδή δεν είναι όλοι πρόθυμοι να σεβαστούν την άλλη άποψη.

Έτσι, φτάσαμε στην χαριτωμένη συντροφιά των απανταχού συντονιστών, διαχειριστών, και λοιπών γιατί ως γνωστών η εξουσία έχει φαντασία στο να αποκαλεί με δημιουργικά ονόματα τους υπηρέτες της...


Τί κάνουν όλοι αυτοί, ή μάλλον τί υποτίθεται ότι κάνουν? Προστατεύουν ένα διαδικτυακό χώρο συζητήσεων και τους χρήστες του από το να γίνουν αντικείμενο επιθέσεων, ή απομακρύνουν περιεχόμενο το οποίο μπορεί να αντιβαίνει στα χρηστά ήθη, ή θεμελιώδεις αρχές της κοινωνίας μας.


Καθήκοντα ουσίας αν τα αντιλαμβάνομαι ορθώς, καθήκοντα υπηρεσίας προς τον χώρο που δίνει στα άτομα αυτά δυνατότητες πάνω από εκείνες του απλού χρήστη, δυνατότητες ελέγχου και ακόμα και απομάκρυνσης ατόμων που συμμετέχουν στις συζητήσεις.


Μόνο που κάπου στο δρόμο, η ουσία, συχνά δυστυχώς, μετατρέπεται σε εξουσία ...


Και η εξουσία τις περισσότερες φορές δεν έχει χιούμορ, αυτογνωσία, δεν έχει ακόμα την σωτήριο ιδιότητα του αυτοσαρκασμού καθότι, ουδείς αναμάρτητος...

Η εξουσία είναι γενικά κάτι το μονόπλευρο, το ανασφαλές, αισθάνεται ότι απειλείται πανταχόθεν και διαρκώς και πρέπει να περιχαρακώνεται αποκρύπτοντας τις σκέψεις και τις ενέργειες της, περιορίζοντας την επικοινωνία με τους εξουσιαζόμενους σε όσα εκείνη μπορεί να διαχειριστεί, γίνεται εμμονική με την διατήρηση της ως εξουσία καθαυτή, ξεχνώντας την αρχική της αποστολή ως υπηρέτης της ουσίας. 
Κάποιες φορές μάλιστα, η αρχική αποστολή αλλοτριώνεται, ή καλύτερα απαλλοτριώνεται από τις υπέρτερες δυνάμεις της οικονομίας π.χ. που μετατρέπουν τους έχοντες την εξουσία σε managers, σε εταιρείες κοινοχρήστων που πρέπει να εισπράξουν τα οφειλόμενα από ένα κτίριο και να βγουν τα επιθυμητά κέρδη, ανεξαρτήτως του ότι ουδείς εκ των εισπρακτόρων γνωρίζει πραγματικά τους ενοίκους του κτιρίου...

Αυτή η εξουσία είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα που στο διαδίκτυο τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, δεν έχει σημεία επαφής με εκείνους που την αποδέχθηκαν και της εκχώρησαν το δικαίωμα της εξουσίας,  και φυσικά έχει απωλέσει την ουσία της, τον σκοπό της, την υπηρεσία προς το σύνολο στο οποίο οφείλει την ύπαρξη της. 
Διότι, κάθε διαδικτυακός χώρος ορίζεται από την ποιότητα των συμμετεχόντων σε αυτόν, κατ' αναλογία δε ορίζεται και η ποιότητα της εξουσίας που ασκείται σε αυτόν. 



Ας μη λησμονούμε άλλωστε ότι μιλάμε για έναν εικονικό κόσμο, άϋλο, που στην περίπτωση που αναλύουμε δεν δημιουργεί πραγματικούς "εξουσιαστές" κι "εξουσιαζόμενους" καθότι η εξουσία δεν είναι παρά ένα δικαίωμα το οποίο εκχωρούν οι εξουσιαζόμενοι και μπορούν να ανακαλέσουν ανά πάσα στιγμή...