BSG με θέα το Νεώριο...

Πρωί. .. νωρίς,  σχεδον αχάραγα... ο υπολογιστής παίζει ένα ακόμα επεισόδιο του bsg στη νεα εκδοση του 2000,  (νιώθω οτι πρέπει να το εξηγώ καθε φορά ακομα κι αν ξερω πως οι περισσότεροι δεν εχουν δει ποτέ τον κύκλο του 1978)...
Βλέπω την ιστορία του επεισοδίου,  το αχανές σκοτεινό διάστημα,  τους μακρινούς φανταστικούς πλανήτες και κόσμους. ... και μετα σηκώνω τα μάτια και αφηνω το βλέμμα να πλανηθει στο Αιγαίο ή να σταθεί απέναντι σχεδόν,  στους γερανούς του νσυπηγειου και τα σκαριά που περιμένουν υπομονετικά να μάθουν τη.μοιρα τους...

 

Και κάπου εκεί αναρωτιέμαι. ..λες κατι απο ολα αυτά να είναι σε κάποιο βαθμό αληθεια?
Λες κάποιος να βλέπει το δικό μας σπίτι και να το βρίσκει εξελιγμένο ή αντίθετα μια πίσω αυλή με παλιοσίδερα?

Ειδικά όταν κάνουμε τόσο κόπο για να διασχίσουμε τις θάλασσες του ίδιου μας του πλανήτη ενώ άλλοι αρμενίζουν σε νεφελώματα και γαλαξίες... 
Λες κάποιος εκεί εξω να ξέρει την ιστορια των ανθρωπων?
Μηπως να ξερει κατι παραπάνω κι απο εμας τους ιδιους?
Ποιός άραγε θα βρει τα απομεινάρια των οσων κάναμε?
Θα είναι οι δικοί μας απόγονοι ή κάποιοι άλλοι?
Και τί θα βρουν άραγε?
Τι αφήνει πίσω του ένας πολιτισμός?
Ο δικός μας είναι πολιτισμός άραγε? Και τί θα αφήσει πίσω του?

Τί θα μείνει από τις ιστορίες μας, τα πρόσωπα μας, τα αισθήματα και τις σκέψεις που θεωρούμε τόσο σημαντικά τώρα? 

Τί υπάρχει πίσω στο χώρο και το χρόνο ή πίσω από αυτούς τους δύο πονηρούς τύπους που μας εγκλωβίζουν στο εδώ και το τώρα ενώ γύρω μας, σε άλλες διαστάσεις υπάρχουν αλήθειες που ούτε έχουμε φανταστεί ότι μπορεί να υπάρχουν?